Dómurinn sem féll

Það var árið 1984. Ég tvítug með 2 ára tvíbura.

Fannst eitthvað vera að öðrum drengnum. Ákvað að láta athuga í honum heyrnina þvert á ráðleggingar fullorðna fólksins. "það er ekkert að þessum dreng, börn eru bara misjafnlega fljót að tala"var viðkvæðið sem ég fékk þegar ég velti fyrir mér af hverju annar drengjanna segði ekkert.

Ég fór samt. Lét ekki segja mér fyrir verkum. Tveggja daga rannsóknir tóku við. Síðan stóð ég inni hjá lækninum. Ein með annan drenginn.

Þá kom dómurinn. "Hann er mikið heyrnaskertur og verður að vera með heyrnartæki alla ævi. Veit ekki hvort hann mun nokkurn tímann tala".Mér fannst allt verða svart. Leið eins og mér hefði verið tilkynnt að barnið mitt gæti aldrei gengið. Dæmt til þess að vera minnimáttar.

Mér var ekki boðið sæti. Hvað þá áfallahjálp. Send fram á gang til að panta tíma fyrir tækjamátun. Þá brast ég í grát. Stúlkurnar í afgreiðslunni hugguðu mig.

Sonurinn fór fjögra ára í heyrnleysingjaskólann og var þar til grunnskóla lauk. Talaði táknmál. Eignaðist þar frábæra vini fyrir lífstíð. Flesta alveg heyrnarlausa.

Hann lærði smátt og smátt að tala. Var með"góðar leifar" eins og sagt var. Varð tvítyngdur. Lifði í tveim heimum.

Eftir heyrnleysingjaskólann fór sonurinn í MH. Það gekk illa. Hann fór úr 38 nemenda skóla þar sem kennt var á táknmáli, í 2000 manna framhaldsskóla, næstum án undirbúnings. Sjálfstraustið var ekkert. Var ekki bara best að fara að vinna. Hann myndi aldrei ná þessu.

Við sendum hann til Bandaríkjanna sem skiptinema með AFS. Þeir fundu fjölskyldu og  heimavistaskóla fyrir heyrnarlausa. Þar efldist hann og dafnaði. Hann gat þetta alveg.

Kom heim. Kláraði MH. Fór í Háskólann. Valdi Félagsráðgjöf. Veit sjálfur að það brennur margt á í samfélaginu. Ekki síst hjá minnihlutahópunum.

Á laugardaginn útskrifast hann sem félagsráðgjafi. Þar verð ég viðstödd. Drengurinn minn sem ég hélt 1984 að væri dæmdur til þess að vera minnimáttar.

Hefur sýnt og sannað að svo er ekki. Við getum allt sem við viljum.

Ég er ótrúlega stolt af honum. Eins og börnunum mínum öllum, sem sífellt koma mér á óvart.  

 

 

Athugasemdir

[Hólmdís Hjartardóttir, 12.6.2008 kl. 14:25]

[Mercury (IP-tala skráð) 12.6.2008 kl. 15:18]

Til hamingju með soninn

[Guðrún Stella Gissurardóttir, 12.6.2008 kl. 16:21]

Til hamingju með drenginn - honum kippir greinilega í kynið - kv G. Stella

[Brjánn Guðjónsson, 12.6.2008 kl. 16:22]

frábært

til lukku bæði tvö. þú með hann og hann með sig

[Sigrún Jónsdóttir, 12.6.2008 kl. 18:24]

Til hamingju með Krissa, Anna mín.  Hann er frábær

[Heidi Strand, 12.6.2008 kl. 20:38]

Til hamingju með soninn. Frábært hjá honum!
Þegar ég var í 14 mánaða skoðun í 1983 með eldri son minn uppgötvaðist hjartagalli við hlustun. Ég var bara send heim og sagt að panta tíma hjá hjartalækni. Ég fékk algjört áfall, fór hágrátandi heim og hafði engan að tala við. Það er ekki svona í dag, held ég. Drengurinn fór seinna í hjartaaðgerð.

[Hafdís Lilja Pétursdóttir, 13.6.2008 kl. 07:15]

Hjartanlega til hamingju bæði tvö.  

Þar sem er vilji þar er vegur.

[LKS - hvunndagshetja, 13.6.2008 kl. 08:45]

Frábært !!! - sendi þér og syninum V-táknið, thumbs up táknið og "Yesss"-táknið, broskallarnir duga ekki til í þessu frábæra dæmi með enn frábærari og farsælli endi ....

[Helga (IP-tala skráð) 13.6.2008 kl. 11:09]

Veit ekki hver þú ert, hef aldrei lesið bloggið þitt, en þessi saga gladdi hjarta mitt í dag :D Innilegar hamingjuóskir með drenginn :)

[Jón Valur Jensson, 13.6.2008 kl. 11:47]

Hjartanlega til hamingju með son þinn og sigra hans í lífinu. Guð láti gott á vita.

[Anna Gísladóttir, 13.6.2008 kl. 12:12]

Innilega til hamingju með soninn

[Sigríður Gunnarsdóttir, 13.6.2008 kl. 12:47]

Til hamingju með piltinn, elsku Anna. Þetta er ótrúlega áhrifamikil lítil saga.

Hún Heidi heldur að þetta sé liðin tíð að fólk fái svona fréttir og sé svo kvatt og beðið vel að lifa. Vonandi er það rétt hjá henni.

Fyrir fjórum árum síðan var okkur hjónum tilkynnt að sonur okkar myndi aldrei ganga og væri haldinn ólæknandi taugasjúkdómi. Ég býð ekki i það hefði ég verið ein, en sennilega hefur mér liðið svipað og þér þarna um árið. Okkur var ekki boðið eitt eða neitt. Ég hljóp út í bíl svo læknirinn fengi ekki vasaútgáfu af Nóaflóði yfir skrifborðið sitt.

[Kristín Björg Þorsteinsdóttir, 13.6.2008 kl. 13:55]

Almáttugur minn hvað þetta er falleg og frábær saga.

Ég er einmitt að fara í afmæli bróður míns á morgun. Hann fæddist fyrir 70 árum og er heyrnarlaus. Var í Heyrnleysingjaskólanum eins og hann hét og þar átti að kenna honum að tala. Sem gekk ekki því hann er líka talsvert þroskaheftur. Þá mátti ekki tákna -allir áttu að geta lært að tala.

[Heidi Strand, 13.6.2008 kl. 14:06]

Ég vona að það er liðin tíð að fólk fái svona fréttir og sé svo kvatt.

[Anna Kristinsdóttir, 15.6.2008 kl. 16:05]

Takk, takk. Er ótrúlega hamingjusöm með þetta allt.

Veit hinsvegar af enn má betur gera þegar fólki er flutt svona tíðindi. Það er víst ekkert sjálfgefið að læknar séu líka sérfræðingar í boðun válegra tíðinda.

Veit þó líka að eitthvað hefur þetta lagast.

[Jón Þórðarson. (IP-tala skráð) 15.6.2008 kl. 21:43]

Góð saga - ég veit að sonur þinn mun standa sig vel í starfi - eða hverju sem hann tekur sér fyrir hendur í framtíðinni!  Kveðja, Jón.