Bragðlaus kosningabarátta

Ég hef verið minna með í kosningabaráttunni á þessu vori en oft áður, en ég hef tekið þátt í öllum kosningabaráttum Framsóknarflokksins í tæp tuttugu ár að einni undanskillinni. Þetta er þess vegna sérstök tilfinning. Margar ástæður liggja að baki þátttökuleysi.

 

Námið hefur tekið nokkuð mikið af mínum tíma. Síðustu verkefnaskil eru ekki fyrr en 21.maí og þangað til verður að halda vel á spöðunum. Verkefnastjórn vegna Alþjóðaleika ungmenna sem fram fara í júní tekur sinn skerf af vinnuvikunni og síðast en ekki síst hafa verkefni tengd stjórn skíðasvæða höfuðborgarsvæðisins tekið töluverðann tíma. Þegar allt þetta leggst saman er ekki mikil tími aflögu til sjálboðastarfs.

 

Það er etv. þess vegna sem mér finnst ég fylgjast meira með kosningabaráttunni af hliðarlínunni, í stað þess að að vera í hringiðunni sjálfri. Það hefur þó gert mér kleyft að horfa með öðrum augum á kosningabaráttuna sem nú fer að ná hámarki.

 

Ég hef þannig verið að reyna að meta hvers konar kosningabarátta þetta sé í raun og veru. Mér finnst t.d. vanta skýra málefnaumræðu - það er eins og það sé skautað yfir öll mál með slagorðum og frösum. Mér finnst líka vanta spennu. Ég held að ég verði einfaldlega að segja að mér finnst kosningabaráttan eiginlega bæði leiðinleg og fjalla um flest annað en málefni.

 

Heyri það í kringum mig, einkum hjá þeim sem tilheyra ekki stuðningsmannaliðum flokkanna, að þetta sé óhemju leiðinleg kosningabarátta. Skoðannakönnunum rignir yfir almenning og persónulegar árásir og leðjuslagur er meira áberandi en fyrr. Slíkt getur einfaldlega ekki aukið áhuga almennings.  Jafnvel þótt úrslitin gætu orðið meira spennandi en oft áður þá kveikir það ekki.  

 

Í skoðunarkönnun sem birt var í dag þegar aðeins vika er til kosninga, eru enn tæp 40% kjósenda sem ekki gefa sig upp. Ég spái því að við munum sjá hér sögulega litla kosningaþátttöku í þessum kosningu.

 

Stjórnmálamönnunum virðast vera að takast það sem þeir vilja líklega síst, að fæla almenning frá þátttöku í kosningum.