Játningar embættismanns

Að vandlega íhuguðu máli hef ég ákveðið að taka mér frí frá bloggheimum um óákveðinn tíma.

 

Gleðigangan framundan

Fyrsta vikan í nýja starfinu lofar góðu. Verkefnin mörg og tækifærin á sama hátt endalaus. Sýnist að næstu vikur muni fara í að kafa djúpt og taka inn óhemju mikið af upplýsingunum. Koma mér vel inn í öll mál. Ekkert nema spennandi tímar framundan.

Í dag verður síðan farið í gleðigönguna með yngsta syninum. Hann hefur haft gaman af því að taka þátt og finnst þetta hluti af sumrinu í borginni. Veit að þetta er hátíðisdagur homma og lesbía.

Hann er um margt sérstakur og hefur mikinn áhuga á trúmálum. Hvaða trú menn aðhyllist og þekkir kristnifræðina og barnabiblíuna vel.  Hvaðan sá áhugi kemur vitum við foreldrar hans ekki.

Í ágúst í fyrra spurði hann mig hvað Gay pride væri. Auglýsingar um gönguna voru í öllum fjölmiðlum og hann heyrði auglýsingarnar glymja í útvarpi. 

Ég útskýrði fyrir honum að sumir menn elskuðu menn og sumar konur elskuðu konur. Þetta fólk væri að halda upp á sinn gleðidag.

Hans fyrstu viðbrögð voru að spyrja mig"hvað segir guð um það". Mér fannst þetta skrítin spurning en sagði honum að sjálfsögðu elskaði guð alla, sama hvort menn elskuðu konur eða menn. Fleira þurfti ekki að segja við hann. Málið var skýrt í hans huga.

Af þessu gefnu er rétt að setja fram þá kröfu á gleðideginum að stjórnvöld komi á einni og sömu hjónabandslöggjöf í landinu. Sama hverjum menn velja að giftast.  Körlum eða konum.