Ein vika eftir

Hef notið þess að eiga góða daga með yngsta syninum í heila viku. Farið í bíó, heimsóknir og gert allt það sem honum líkar best. Næsta vika verður með sama sniði.

Hann kom endurnærður heim eftir 14 daga sumarbúðadvöl í Reykjadal s.l. föstudag. Hafði varla saknað okkar. Dásamlegt fyrir alla og gerir áhyggjuleysið enn meira.

Nú er síðasta vika í fríi framundan hjá mér. Ég byrja að vinna 1.ágúst og þá taka við ný verkefni hjá öllum heimilismönnum.

Nú er verið að raða niður dögunum og undirbúa veturinn framundan. Búin að fá góðan einstakling sem ætlar að hjálpa okkur í vetur við að gera þetta allt mögulegt. Sækja og senda og taka við þegar foreldrarnir hafa ekki tíma.

Svo eru það allir hinir, afi og ömmur, bræður og frændur sem hjálpa til. Búa til netið í kringum þetta allt.  Nauðsynlegt að gera slíkar ráðstafanir þegar hlutirnir eru flóknari en gerist og gengur.

Snýr að því að skipuleggja hlutina aðeins betur og gera ráð fyrir að allt geti gerst.

Um að gera að njóta þess að vera í fríi í viku til viðbótar. Það ætlum við gera.

Þar sem góðærið ríkir?

Átti góða ferð á vestfirði í síðustu viku. Aðra ferðina á þessu sumri vestur á firði og nú voru suðurfirðirnir heimsóttir. Síðan var Flatey heimsótt á leið heim.

Höfðum aðsetur í veiðikofa við Flókalund og áttum þar góðan tíma. Þrír laxar og ein bleikja var það sem veiddist í þessari ferð þótt við héldum að við værum að á leið í bleikjuveiði. Eitthvað skrítið að gerast í ánum þessi  misserin. Menn segja að ætið í sjónum sé svo mikið og það sé ástæða fjölda laxa í ánum.

Litli vestfjarðarhringurinn var farinn. Heimsóttum Bíldudal. Þar var heimsótt safn Jóns Kr. Ólafssonar, Melódíur minninganna. Vorum leyst þar út með gjöfum í formi vínilplatna með Hauki Morteins. Ekki amalegt að fá slíkar gjafir.

Á Tálknafirði var farið í laugina. Hittum þar heimamann sem sagði að menn biðu spenntir eftir niðurstöðu um olíuhreinsunarstöð. Hann hefði sjálfur verið á móti í fyrstu en hefði snúist í afstöðu sinni.

Menn væri einfaldlega búnir að pakka niður í töskur og væru tilbúnir að fara í haust ef ekkert gerðist. Atvinnuástandið væri með þeim hætti.

Þó er atvinnuleysið minnst á Vestfjörðum. Meðalfjöldi atvinnulausra á Vestfjörðum var 18 í maí eða 0,5% af áætluðum mannafla á Vestfjörðum en var 0,6% í apríl. Á heimasíðu Verkalýðsfélags Vestfirðinga kemur fram að "Milli mánaða er breyting á atvinnuleysi lítil sem engin. Þetta er ólíkt því sem gjarnan gerist á vorin þegar árstíðabundin sveifla í efnahagslífinu veldur því að atvinnuástand batnar á þessum tíma. Á hitt ber að líta að atvinnuástandið hefur verið gott síðustu misseri og vart við því að búast að það batni í sumar og líklegt að það versni er kemur fram á haust. Dregið hefur úr fjölgun starfa og víða hefur verið tilkynnt um uppsagnir."

Nokkuð ljóst að annaðhvort er kreppan umtalaða að láta á sér kræla á landsbyggðinni líka eða að góðærið kom aldrei þangað. Eða kannski er þetta bara staðan á suðurfjörðunum.

Patreksfjörður var líka heimsóttur og byggðasafnið að Hnjóti. Byggðasafnið var ótrúlega fróðlegt og fengum við leiðsögn frá safnstjóranum á staðnum yfir hluta safnsins.

Á heimleiðinni var farið með Baldri í Flatey og gist þar í tvær nætur. Aldrei komið í Flatey áður. Kom skemmtilega á óvart. Hótelið yndislegt og maturinn allur matreiddur til frá grunni. Fiskur úr Breiðafirðinum stórkostlegur og súpurnar voru ótrúlega gómsætar.

Ekki í síðasta sinn sem þessi góði staður verður heimsóttur. Heyrðist varla nokkur krepputal þar.

Nú er bara að sjá hvert framhaldið verður í haust. Halda menn áfram um að tala um staðbundna kreppu á höfuðborgarsvæðinu eða færist hún víðar um landið.

Kannski er raunin bara sú að góðærið kom aldrei til sumra.

Á tímamótum

Í gær urðu tímamót í mínu lífi. Mér var boðið starf mannréttindastjóra Reykjavíkurborgar, sem ég að sjálfsögðu þáði.

Það ætti ekki að koma þeim á óvart sem mig þekkja að mannréttindi allra hópa samfélagsins hafi lengi verið mér hugleikin. Því ákvað ég að sækja um þetta starf.

Ég sótti um starfið ásamt á þriðja tug annarra umsækjanda og hafði verið boðuð tvisvar í viðtal vegna umsóknar minnar. Það kom mér samt þægilega á óvart að vera boðið starfið. Veit að margir hæfir sóttu um. Svona kemur lífið sjálft manni stundum á óvart.

Nú stend ég á tímamótum. Verð embættismaður frá og með næstu mánuðum, ef allt gengur eftir. Það hefur breytingar í för með sér. Sumu verður að sleppa og taka á móti öðru.

Ég þarf nú að skoða vel þau nefndar -og stjórnarstörf sem ég hef verið að sinna og hvort þau geti rekist á starf mitt sem mannréttindastjóri borgarinnar. Þar er nauðsynlegt að öllu sé velt upp þannig að líkur á hagsmunaárekstrum minnki eins og kostur er.

Eins er það með bloggið mitt sem ég hef  haft ánægju af að halda úti á liðnum árum. Þar hef ég getað skrifað hugleiðingar mínar án þess að vera neinum háð. Nú breytast þær forsendur líka. Ég þarf að fara vandlega yfir það hvort það geti samrýmst nýju starfssviði að blogga með þeim hætti sem ég hef gert. Kannski mun ég hætta þessum skrifum mínum nú á þessum vettvangi.

Næstu dagar munu því fara í að skoða þetta ásamt þess að njóta sumarsins. Brátt tekur síðan alvaran við.

14. daga frí

Nú er 14 daga sumarbúðadvöl framundan. Ekki þó hjá mér heldur hjá yngsta syninum. Hann er á leið í Reykjadal í dag, föstudag. Verður þar í heilar tvær vikur.

Þetta er sá tími ársins sem ég er næstum áhyggjulaus. Þegar hann er í Reykjadal. Veit að hann er í góðum höndum og skemmtir sér vel með góðum vinum.

Reyni því að nota þennan tíma í að njóta samvista við eiginmanninn og gera það sem okkur finnst  gaman. Að njóta landsins.

Þótt hann auðvitað sakni okkar foreldrana er það ekki alvarlegt. Sundferðir a.m.k. tvisvar á dag og trampólínhopp með góðum félögum yfirvinnur þann söknuð.

Næstu tvær vikur verða því að mestu blogglausar. Silungsveiði og ferðir um landið liggur fyrir á næstu dögum í annars afslöppuðu fríi.

 

300 þúsund af 20 milljónum

Í gær voru stimpilgjöld vegna lána til fasteignakaupa á fyrstu eign afnumin. Veit ekki hvort áhrif á fasteignamarkaðinn verða mikil við þessa breytingu.

Þessi aðgerð var gerð til þess að auðvelda ungu fólk að kaupa sína fyrstu fasteign. Ekki síst vegna ástandsins á fasteignamarkaði. Þótt þetta sé jákvæð breyting mun hún varla gera útslagið fyrir ungt fólk í leit að fasteign til kaupa.

Reikna má með að þetta lækki kostnað við fasteignakaup um 250-300 þúsund ef keypt er eign í verðflokknum 15-25 milljónir.

Við kaup á fyrstu eign er hægt að fá að hámarki 80% lánað frá íbúðarlánasjóði. Samkvæmt bráðabirgðamati er gert ráð fyrir að með 3.5 milljónir í eigið fé og með 200 þúsund króna greiðslugetu á mánuði geti viðkomandi fengið lánað 14 milljónir og keypt eign að hámarki 17,5 milljónir.

Áfram verða öll önnur skuldabréfaviðskipti með stimpilgjöldum hvort sem um veðskuldir og aðrir tegundir skuldabréfa.

Ungt fólk, jafnvel nýkomið úr námi og með námslán á bakinu, á ekki auðvelt verk fyrir höndum. Lágmark er að eiga rúmleg þrjár milljónir í eigið fé ef mögulegt er að kaupa slíka eign. Nema að góðviljaðir ættingjar láni veð fyrir aukinni lántöku.

Leigumarkaðurinn er ekki fýsilegur heldur. 100-150 þúsund er leiguverð fyrir 2 herbergja íbúðir nema menn sé þess heppnari.

Staðan virðist einfaldlega vera sú að ungt fólk kemst ekki yfir eigið húsnæði nema eiga sterka bakhjarla eða fara út á leigumarkaðinn með litla sem enga von um að komast þaðan aftur.

Leita verður annarra leiða til að hjálpa ungu fólki til að kaup sitt fyrst húsnæði. Lágmarkið er að fella öll stimpilgjöld niður við slík kaup, sama  hvaða skuldabréfaviðskipti eiga í hlut.

Það verður að gera ungu fólki kleyft að koma þaki yfir höfuðið. Það þarf einfaldlega meira til.

p.s. Hvað varð annars um skyldusparnaðarkerfið sem öllum var gert að greiða í. Gæti slíkt kerfi ekki verið leið til að gera ungu fólki auðveldara fyrir að eignast eigið húsnæði?