Mótmæli í Bolungarvík?

Ætli megi búast við að íbúarnir mótmæli á pöllunum líkt og gerðist við meirihlutaskiptin í borginni? Varla við því að búast, en hver veit hvað getur gerst á þessum síðustu og breyttu tímum.

Í Bolungarvík búa 904 íbúar, samkvæmt tölum frá 1.12.2007 og án efa hafa menn skiptar skoðanir á þessu brölti í bæjarstjórninni. Það verður án efa stór biti fyrir bæjarfélagið að kyngja að þurfa að greiða tveim bæjarstjórum laun í næstu sex mánuði.

Í víkinni bjó hún amma mín og átti þar tíu börn. Hún var alla tíð krati en ég held að hún hafi fyrst og fremst verið verkakona fædd í byrjun síðustu aldar sem ekkert fékk baráttulaust.

Í Bolungarvík býr enn harðduglegt fólk sem þarf öfluga talsmenn í baráttu sinni fyrir frekari atvinnuuppbyggingu og betri lífskjörum. 

Hver sem bæjarstjórinn verður, þarf hann að leggja allt sitt í það verkefni.

 

Ný bæjarstjórn tekur við í Bolungarvík í dag

Að tala fyrir sjálfan sig eða aðra

Nú koma fram á sjónarsviðið, hver af öðrum, talsmenn aðildar íslands að Evrópusambandinu. Það kemur mér ekki á óvart og ekkert leyndarmál að það er mín skoðun að Ísland eigi að sækja um aðild að ESB sem fyrst.

Grein Jón Sigurðssonar fyrrverandi formanns framsóknarflokksins í Morgunblaðinu í gær kom mér ekki á óvart. Jón hefur um langt skeið talað í þessa veru og flesti sem hann Þekkja vita að hann er talsmaður Evrópusambands aðildar.

Hinsvegar talaði hann ekki í slíkum tón þann stutta tíma sem hann var formaður Framsóknarflokksins. Þar talaði hann sem formaður flokks sem hafði ályktað á sínu flokksþingi að ekki væri á dagskrá að sækja um aðild að Evrópusambandinu. Sem formaður flokksins var hann réttilega talsmaður þeirrar stefnu. 

Ég tel hinsvegar að ef hann hefði fengið til þess tækifæri, með kosningu á þing, hefði hann beitt sér fyrir því að breyta þeirri stefnu. Því miður fékk hann ekki það tækifæri og Guðni Ágústsson tók við forystu í flokknum. Afstaða hans til ESB er öllum ljós.

Halldór Ásgrímsson fékk marga nýja fylgismenn til liðs við Framsóknarflokkinn þegar hann tók við formennsku árið 1994. Ekki síst var það vegna afstöðu hans til Evrópusambandsins. Hann ræddi ósjaldan um að skoða ætti frekar aðildarviðræður við ESB. Hann náði þó aldrei að fá slíka stefnu samþykkta á flokksþingum þar sem andstæðingar aðildar höfðu sig meira í frammi en fylgismennirnir. Þessi hópur fylgismanna aðildar, sem gekk til liðs við flokkinn á þessum tíma, er að mestu leiti farinn aftur frá flokknum.

Sama á án efa við um marga forystumenn annarra flokka. Þeir tala fyrir hönd sinna flokka þegar þeir eru við völd, en eftir að þeir stíga af stóli tala þeir aðeins í sínu eigin nafni. Þá viðurkenna þeir að þeir eru fylgismenn slíkrar aðildar.

Sem betur fer fjölgar slíkum  fylgismönnum stöðugt og stjórnvöld geta ekki vikið lengur frá því að taka raddir þeirra alvarlega.

Fyrr en varir munu slíkar raddir innan sjálfstæðisflokksins heyrast í auknu mæli og þá verður ekki aftur snúið. Þá byrjar boltinn fyrst að rúlla.

Við munum kjósa um væntanlegar aðildarviðræður í þingkosningum árið 2011.

 

 

4 milljónir til höfuðs verðbólgudraugnum

Síðustu dagar hafa verið eintóm sæla. Hef notið alls þess góða sem Florence bauð upp á. Félagskapurinn var síðan aukaleg ánægja til að toppa þetta allt sama. Er strax farin að hlakka til næstu ferðar að ári.

Ólíkt flestum öðrum ferðum var ekki bloggað á meðan á ferð stóð. Leit ekki einu sinni á netið, skoðaði engar fréttarsíður og lét dagana renna saman í eintómu flæði hugans. Gott fyrir andann að láta sig flæða öðru hverju með þessum hætti.

En svo tekur alvaran við. Allt virðist vera hér á landi á hraðri leið niður á við. Slíkt var að minnsta kosti upplifunin eftir að lesnar voru fréttir síðustu daga.

Fréttir gærkvöldsins fjölluðu um gasnotkun og óeirðir sem átt höfðu sér stað meðan á ferðalagi mínu stóð og einnig að verðbólgudrauginn væri vaknaður aftur til lífsins. Hrun væri væntanlegt á fasteignamarkaði og samningar væru líka í hættu. Einhverjir höfðu víst haft það á orði að nú skyldi ríkistjórnin segja af sér.

Er farinn að hafa það sterklega á tilfinningunni að við Íslendingar verðum fljótlega, með áframhaldandi samskonar fréttaflutningi, farnir að líkjast þunglyndis sjúklingi sem ekkert sér, nema svartnættið framundan.

Og þá kom ráðherra viðskipta með lausn vandans. Nú á að grípa til aðgerða og koma í veg fyrir að óðaverðbólga taki völdin.

Það á sem sagt að leggja heilar 4 milljónir í verkefni til þess að auka verðvitund okkar neytenda.

Í fréttatilkynningunni segir m.a. "Sökum lækkunar á gengi íslensku krónunnar og hækkunar hrávöruverðs á alþjóðlegum mörkuðum hefur skapast nokkur þrýstingur til hækkunar verðlags. Nauðsynlegt er að gripið verði til víðtækra aðgerða til að stemma stigu við þessari þróun og draga úr hraða verðbólgu næstu misseri. Hefur viðskiptaráðuneytið farið ítarlega yfir þá þætti sem undir ráðuneytið heyra.

Af þessu tilefni hefur viðskiptaráðherra fundað með fulltrúum hagsmunahópa neytenda og launþega; Neytendasamtökunum, Alþýðusambandi Íslands og Bandalagi starfsmanna ríkis og bæja og fulltrúum verslunarfyrirtækja og birgja; Samtökum verslunar og þjónustu, Félagi stórkaupmanna og Samtökum atvinnulífsins; sem og Neytendastofu. Á fundunum kom fram fjöldi gagnlegra ábendinga um skynsamlegar aðgerðir við núgildandi aðstæður.

Að teknu tilliti til sjónarmiða ofangreindra aðila samþykktir ríkisstjórnin að tillögu viðskiptaráðherra að farið verði í eftirfarandi aðgerðir og leggur ríkisstjórnin 4 milljónir króna til þessara verkefna." fimm verkefni eru síðan tilgreind sem leiðir til að leysa vandann.

Svo mörg voru þau orð, 4 milljónir í verkefni til að lækka vöruverð. Skyldi þetta verkefni gera mikið fyrir okkur neytendur.

Starfshópar, kynningarátak, samstarf, eftirlit, sektir og átak eru orð sem fram koma í verkum sem leggja á í.

Það verður fróðlegt að sjá hvað þetta verkefni mun skila miklu í vasa neytenda. Hef ekki mikla trú á slíku þegar menn leggja svo illa búnir af stað.

Þessi upphæð dugar varla nema fyrir broti af því mikla starfi sem vinna þarf til þess að bæta stöðu þessa málaflokks. Betra heima setið en af stað farið, á við í þessu tilfelli.

Hetjur samfélagsins

Má til með að hrósa Kompás fyrir þáttinn í kvöld. Tókst að veita innsýn í heim sem flest okkar ekki þekkja. Þó með þeim hætti að maður fylltist aðdáun en ekki vorkunn.

Ragnar Þór Valgeirsson er hetja dagsins en fjölskyldan öll sýnir ótrúlegan styrk í þessu erfiða verkefni. Þetta er fólkið sem eru raunverulegar hetjur samfélagsins.

Þau eiga það skilið að hið opinbera standi þétt við bak þeirra í þessu mikla verkefni og verður fróðlegt að fylgjast með þættinum í næstu viku, sem þá fer yfir þá hlið málsins.

Takk fyrir að veita okkur hinum innsýn í ykkar heim. Við hljótum öll að verða þakklát fyrir það.

Andinn og efnið nærð næstu daga

Á morgun verður haldið á slóðir Davíðs styttunnar frægu eftir Michelangello.

Til  Florence fer ég í fylgd góðra meyja. Þar mun Davíð verða skoðaður ásamt allri þeim menningu sem borgin býður upp á. Hef hlakkað lengi til þessarar pílagrímsferðar á slóðir Micelangello. Ítalski maturinn verður líka veigamikill í dagskránni sem er vel skipulögð.

Í morgun voru því mörg verkefni á dagskránni. Yfirferð yfir BA-verkefni fyrir góðan dreng tók þar lengstan tímann.

Síðan tekur við fundur stjórnar Evrópusamtakana, stutt heimsókn í Laugar, fundur í svæðisráði fatlaðra og önnur smærri verkefni.

Kvöldið verður notað til að undirbúa sig betur á sál og líkama fyrir ferðina góðu.

Hvað er lífið án bóka?

Bækur eru mér ótrúlega kærar. Ég veit varla nokkuð betra en að gleyma mér í góðri bók.

Hef lesið allt sem ég kemst yfir frá því ég man eftir mér. Las allt sem til var á heimili mínu sem barn og síðan voru það bókasöfnin sem sáu mér fyrir lesefni.

Bókalestur minn er þó í samræmi við þann frítíma sem ég hef á hverjum tíma. Yfir vetrartímann finnst mér að ég megi varla líta í bækur nema um námsbækur sé að ræða. Þær ná hinsvegar ekki alltaf að fanga huga minn.

Ég les óhemju mikið á sumrin og þegar ég er í fríum. Vandinn er hinsvegar sá að ég er mjög hraðlæs og næ að lesa eina bók á dag ef ég á frí.

Í ferð minni til Rómar í s.l. mánuði tók ég með mér bókin Skipið eftir Stefán Mána. Bók sem var u.þ.b. 400 síður og ég hélt að ég myndi varla ná að lesa hana á ferðalaginu. Reyndin var hinsvegar sú að sökum óhemju spennandi söguþráðar var ég búin með bókina eftir tvo daga. Mæli hiklaust með bókinni. 

Síðan var lesin The Devil and Miss Prym eftir Paulo Coelho, þó ég hrífist allajafna ekki að nýaldabókmenntum. Síðan tóku við ferðabækur um Róm. Á leiðinni heim var keyptur reyfari sem ég get ómögulega munað nafnið á. Skildi hann eftir í sætisvasa á flugvélinni þar sem ég hafði lokið bókinni og hún skildi ekki mikið eftir. Fæ aldrei nóg af bókum.

Nú styttist í að verkefnum ljúki á síðustu önn námsins. Síðustu verkefnaskil eru 12 maí og þá er formlega lokið öllum áföngum námsins.

Þá tekur ritgerðarsmíð við og stefnt að útskrift í október n.k. Þá fyrst mun ég geta horfið til unaðssemda bóklestrar á ný.

Hlakka mikið til.

 

4,6 bækur á hverja þúsund íbúa

Fer Valgerður á móti Guðna?

Valgerður Sverrisdóttir talaði tæpitungulaust um ESB viðræður í hádegisfréttum Stöðvar 2.

Hún sagði að ríkisstjórnin eigi að hefja undirbúning að ESB umsókn, enda sé það það sem þjóðin vilji og svigrúm sé til þess innan stjórnarsáttmálans.

Í skoðanakönnum sem, birt er í Fréttablaðinu í dag kemur fram að tveir af hverjum þremur landsmönnum vilja að ríkisstjórnin hefja undirbúning að því að sækja um aðild að Evrópusambandinu.

Meirihluti stuðningsmanna allra flokka, nema frjálslyndra, vill að ríkisstjórnin hefji undirbúning umsóknar. Þar af er stuðningur við slíkt 60% hjá kjósendum Framsóknarflokks.

Í stefnuskrá Framsóknarflokksins sem samþykkt var á síðasta flokksþingi segir að ekki sé á dagskrá að sækja um aðild að Evrópusambandinu og í þá veru hefur Guðni Ágústsson formaður flokksins talað.

Nú heyrist nýr tón opinberlega frá varaformanni flokksins.

Ætli formannslagur í framsóknarflokknum sé í uppsiglingu?

Fundur með Ólafi F.

Í dag liggur það fyrir að fara á fund með Ólafi F. borgarstjóra.

Hann ætlar að koma á samráðsfund með okkur íbúum Háleitis-og bústaðahverfis í Réttarholtsskóla og kynna fyrir okkur helstu framkvæmdir í borginni og viðhaldsverkefni.

Það væri auðvitað skemmtilegra að ræða samstarfið í borginni en það er ekki á dagskrá á þessu fundi. Svo ég nefni ekki málefni REI.

En nú verður áherslan lögð á málefni hverfisins og af nógu að taka.

Kjörtímabil slæmra vinnubragðra

Verð að viðurkenna að ég hef áhyggjur af ástandinu í borgarstjórn Reykjavíkur. Þekki það af eigin raun að það er mikilvægt þeim sem þar starfa að eiga gott samstarf á þessum fámenna vinnustað.

Að takast á opinberlega og á borgarstjórnarfundum er aðeins hluti starfs þeirra 15 borgarfulltrúa sem þar starfa. Flesta daga ættu fulltrúar í borgarstjórn að vera í góðu samstarfi við undirbúning góðra verka okkur hinum til hagsbóta. Hvort sem menn tilheyra meiri-eða minnihluta.

En að undanförnu hefur eitthvað gerst meðal fulltrúa í borgarstjórn sem erfitt er að henda reiður á. Það er líkt og illgresi hafi náð að hreiðra um sig í rótinni og hvað sem reynt er að hreinsa það, verður það ekki upprætt.

Nú er það nýjasti meirihlutinn sem spilar ekki saman. Meðan einn spilar sóknaleik eru aðrir þrír í vörn  og einn liggur laskaður eftir á velinum. Hvar hinir leikmennirnir eru er ég ekki viss en ég er klár á því að markmaðurinn er ekki í markinu. Hann er að reyna að telja áhorfendum leiksins trú um að liðið sé að vinna leikinn og á meðan fær liðið fleiri og fleiri mörk á sig.

Ég er ekki einu sinni viss um að markvörðurinn sé í sama liði.

Það virðist ljóst að nú þegar kjörtímabil borgarstjórnar er að verða hálfnað heldur farsinn áfram. Allt snýst þetta um að ná meirihluta  í borginni. Líkt og það eitt geri út um framhaldslíf borgarfulltrúanna. Hver getur laskað hvern og náð að koma sjálfum sér ofar á vinsældarlista kjósenda. Held að þegar til lengri tíma er litið verði þetta kjörtímabil í borgarstjórn í hugum fólk tímabil slæmra vinnubragðra og lítilla verka.

Það verður ekki gott veganesti fyrir þá sem nú skipa borgarstjórn inn í næstu kosningar.

Tillaga um sölu á REI?

Framsókn og Frjálslyndi flokkurinn ekki með

Fyrsta stjórn Ríkisútvarpsins ohf eftir stjórnarskiptin vorið 2007.

Þegar síðast var kosið í stjórnina í febrúar 2007  voru kosin: Ómar Benediktsson, Kristín Edwald, Páll Magnússon, Jón Ásgeir Sigurðsson og Svanhildur Kaaber.

Nú á Framsóknarflokkurinn ekki lengur sæti í ríkistjórn og jafnframt í fyrsta sinn á flokkurinn engan aðalmann í stjórn. Áður hafði hann átt sæti í útvarpsráði eða stjórn Ríkisútvarpsins ohf.

Ljóst að Framsóknarflokkurinn er að komast á sama stall og Frjálslyndi flokkurinn, sem lítil áhrifalaus flokkur í minnihluta.

Svona er lýðræðið, þeir litlu fá ekki að vera með.

 

Fimm kosin í stjórn RÚV